Rozdział 34: Salsa Americana.

Zmartwienie kładzie wielki cień

na małą rzecz.

~Przysłowie Szwedzkie

   Gdy otworzyłem oczy, była prawie jedenasta. Po Louisie pozostał tylko jego zapach, który trudno było pomylić z jakimkolwiek innym.

   Chłonąc ślady jego obecności, zastanawiałem się, kiedy mógł wyjść. Złapał pierwszy poranny pociąg? Z Mansou musiał pójść na Plaza Cataluna i dopiero stamtąd pojechać do Sant Cugat. To kawał drogi.

   Pomyślałem też, że musi mieć wyluzowanych rodziców, skoro tak często nocuje poz domem. No ale ja też nie mogłem narzekać.

   Wtedy otworzyły się drzwi i zdałem sobie sprawę, że moje nocne ekscesy nie przeszły niezauważone. Pewnie też dlatego, że spałem w ubraniu.

   - Jak samopoczucie?

   Ojciec wyglądał, jakby się dokądś wybierał, chociaż jego podkrążone oczy świadczyły, że nie spał dobrze.

   - Świetnie - skłamałem.

   - To się ubieraj. Za dziesięć minut wychodzimy.

   - Dzisiaj przecież niedziela... Dokąd?

   - Do Vilassar. Od dawna mam ochotę się tam czegoś napić. Przy okazji porozmawiamy.

   Brakowało tylko, żeby dodał: "Jak mężczyzna z mężczyzną", słowa, których nie cierpiałem. Zrezygnowany opuściłem łóżko. Dobrze przynajmniej, że chodziło o aperitif, a nie o obiad z przystawkami.

   Przy wkładaniu spodni lekko zakręciło mi się w głowie. Dawał o sobie znać szampan zmieszany z whisky. 

   Po włożeniu głowy pod prysznic poczułem się trochę lepiej, ale nieopatrznie pomyślałem o małżach i krewetkach i znów zrobiło mi się niedobrze. Miałem nadzieję, że do aperitifu podaje się inne rzeczy.

++++

   Niebo jak szara kurtyna opadało na morze targane wiatrem. Droga prowadząca na północ była prawie pusta. Być może z powodu wiszącej w powietrzu burzy.

   Idealna sceneria do tego, by mój ojciec rozpoczął dramatyczną przemowę.

   - Nie możesz żyć dalej w takim bałaganie. Milisz wolność z całkowitym chaosem.

   Spodziewałem się czegoś podobnego, dlatego miałem przygotowaną linię obrony.

   - Wolałbyś, żebym był taki jak kiedyś? Żebym siedział w swoim pokoju przez cały weekend?

   - Nie. Ale we wszystkim potrzebny jest jakiś umiar. Czym innym jest wyjść gdzieś ze znajomymi, a czym innym spędzać całe noce poza domem. Gdzie twój szacunek dla mnie?

   - Tato...

   - Kim był chłopak, który spał w twoim łóżku? Harry, sądzę, że przekroczyłeś wszelkie możliwe granice.

   - Przepraszam. Powinienem spytać cię o pozwolenie. W końcu to jest twój dom.

   - Nie o to chodzi.

   - A o co?

   Nie odpowiedział. W samochodzie zapanowała martwa cisza, w której dotrwaliśmy do samego Vilssar de Mar. Bez trudu znaleźliśmy miejsce do zaparkowania.

   Dalej poszliśmy pieszo, jak to się zwykle robi w Maresme. Winiarnia Espinale słynęła z najlepszych aperitifów w okolicy. W słoneczny dzień trudno tu było znaleźć wolne miejsce. Dziś jednak nie mieliśmy z tym problemu.

   Mój ojciec zamówił dwa zestawy firmowe i wermut. Dla mnie wziął wodę gazowaną.

   Nic nie powiedziałem.

   A więc siedzieliśmy w ciszy, nieudolnie odgrywając pojednanie ojca i syna.

   - Pomyślałem, że dobrze by było, gdybyś zdał maturę w Ameryce. Zamieszkałbyś z matką, która już trochę poznała ten kraj i mogłaby ci pomóc.

____________________

He he he...

1. Troll haha każdy chciał, żeby się obudzili obok siebie i co? hahah czekam na hejty xD
2. Co sądzicie o tym, że tata chce "wyrzucić" Hazzę do Ameryki? Miły ojciec co?

Kocham Was xx

~Monte